پاسخ های فیزیولوژیکی پنج گونه بادام به تنش خشکی ناشی از پلی اتیلن گلایکول

اثرات تنش خشکی بر برخی از ویژگی­های فیزیولوژیکی دانهال­های جـوان پنج گـونه بادام (prunus dulcis، p. eburnea، p. eleagnifolia، p. haussknechti و p. scoparia) بررسی شد. سه سطح مختلف تنش خشکی (پتانسیل اسمزی محلول غذایی؛ ψs= 6/0-، 1/1- و 6/1- مگاپاسکال) و تیمار شاهد (ψs= 1/0- مگاپاسکال) به­مدت 2 هفته و پس از آن، 4 هفته دوره بهبودی اعمال گردید. پتانسیل آب برگ گیاهان تیمار شده در مقایسه با شاهد به طور معنی­داری کاهش یافت. تحت تنش شدید، p. dulcis پایین­ترین پتانسیل آب برگ را در میان گونه­های مورد مطالعه داشت. قندهای محلول کل و پرولین آزاد در واکنش به تنش خشکی به­طور معنی­داری در برگ­ها تجمع یافتند. بیشترین تجمع قندهای محلول تحت شرایط تنش شدید در مقایسه با شاهد در p. eburnea و p. dulcis مشاهده گردید. همچنین، بیشترین تجمع پرولین در برگ­های p. dulcis و p. eburnea اتفاق افتاد. تنش خشکی باعث کاهش معنی­داری در محتوای کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل گردید، اما محتوای کاروتنوئیدهای کل تحت تأثیر تنش خشکی قرار نگرفت. p. haussknechti و p. dulcis در مقایسه با سایر گونه­ها کاهش کمتری در محتوای کلروفیل برگ نشان دادند. فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدانی شامل سوپراکسید دیسموتاز، پراکسیداز، کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در برگ­های دانهال­های تنش دیده به­طور معنی­داری افزایش یافت. به­طورکلی، p. dulcis با پایین­ترین پتانسیل آب برگ تحت شرایط تنش خشکی، بیشترین تجمع پرولین، تجمع نسبتاً بالای قندهای محلول و کاهش نسبتاً کمتر رنگیزه­های برگ ممکن است در مقایسه با سایر گونه­های مورد بررسی مقاومت بیشتری به تنش خشکی داشته باشد.